علیرضا عابدین، جامعه‌شناس و روان‌شناس بالینی در گفت‌و‌گو با پانا در خصوص به وجود آمدن اضطراب در کودکانی که والدینی خشمگین دارند، اظهار کرد: «در جامعه‌ای مسموم که مادران آن افسرده و پدران نیز مضطرب و نگران هستند، هرگز نمی‌توان  انتظار تربیت فرزندان عالی و سالم را داشت.»

وی افزود: «احساسات و وضعیت‌های روانی اعم از افسردگی و اضطراب تنها از طریق همجواری، یعنی قرابت فیزیکی می‌تواند انتقال یابد  و بر روی خلق و خوی افراد در محیط تاثیر بگذارد؛ به نوعی می‌توان گفت اضطراب و افسردگی  موقتی، مسری است.»

عابدین ادامه داد: «انتقال این اضطراب و افسردگی در بلند مدت پیامدهای بدخیمی خواهد داشت. والدین که نقش انعکاس‌دهندگان رفتار، فکر و احساسات در محیط را برعهده دارند مانند آینه عمل می‌کنند، این انعکاس‌ها برای شفاف‌سازی شخصیت و شکل دهی الگوهای رفتاری لازم است.»

وی گفت: «هر چه این آینه‌ها شفاف‌تر و حساس‌تر باشند، شاهد رفتاری سالم‌تر خواهیم بود، اما اگر انعکاس از آینه‌های رفتاری با رویکردی افسرده، مکدر و تار همراه باشد، هیجان چندانی در کودک ایجاد نمی‌شود. در این بین حتی اگر کودک افسرده نشود در نهایت او مجبور می‌شود تا دو چندان تلاش کند و انعکاسی از رفتار والدین را به زور در رفتار خود منعکس کند.»

این روان‌شناس افزود: «این موارد می‌تواند موجب به وجود آمدن اختلالاتی همچون اختلال شخصیت سطحی در بسیاری از کودکان شود که قطعا در آینده آن‌ها خود را نشان خواهد داد.»

عابدین در پایان تاکید کرد: «از طرفی دیگر این آینه‌های رفتاری اضطرابی، تصویری ثابت در محیط ایجاد نمی‌کند و باعث تزلزل انعکاس والدین می‌شود. کودک مدام فکر می‌کند در میدان جنگ است و باید انتظار فاجعه داشته باشیم. این موارد باعث به وجود آمدن اختلالاتی همچون اضطراب عمومی، گوش به زنگی و سندروم خستگی مزمن در آینده کودک می‌شود.»