از تجدید زمین تا تزکیه جان

هم‌زمانی این دو مناسبت، فرصتی مغتنم فراهم آورده است تا هم‌پای خانه‌تکانی ظاهری، دل‌ها را نیز از غبار کدورت، غفلت و تعلقات ناپایدار پاک سازیم و با نگاهی نو به ارزش‌های انسانی و الهی، به استقبال بهار طبیعت و بهار جان برویم.

دعای تحویل سال، هنگامی که با نغمه‌های نیایش سحر و مناجات افطار درآمیزد، رنگی از صفا و عمق بیشتری می‌گیرد و برکات این تقارن، می‌تواند انسجام و همدلی بیشتری را در میان خانواده‌ها و جامعه پدید آورد.

باشد که این تقارن مبارک، سرآغازی برای تحولی درون‌زا، آرامشی پایدار و بازگشتی صمیمانه به فطرت پاک انسانی باشد؛ چنان‌که نوروز، طلیعه‌دار نو شدن ظاهر است و رمضان، نشانه نوزایی باطن.